«Kαι μια γυναίκα που βαστούσε ένα μωρό στην
αγκαλιά της είπε: Μίλησε μας για τα παιδιά.Και είπε αυτός (ο προφήτης):Τα παιδιά δεν είναι δικά σας παιδιά.Είναι οι γιοι και οι κόρες της λαχτάρας της ζωήςγια τον εαυτό της.Έρχονται στον κόσμο μέσα από σαςαλλά δεν προέρχονται από εσάςκαι παρότι είναι μαζί σας, δεν ανήκουν σε σας.
Mπορείτε να τους δώσετε την αγάπη σαςόχι όμως τις σκέψεις σαςΓιατί έχουν τις δικές τους σκέψεις.Μπορείτε να στεγάσετε το σώμα τουςόχι όμως την ψυχή τους.Γιατί η ψυχή τους ζει στο σπίτι του αύριοπου εσείς δεν μπορείτε να το επισκεφτείτεούτε καν στα όνειρά σας.Μπορείτε να πασχίσετε να τους μοιάσετεμην προσπαθείτε όμως να τα κάνετε να σας μοιάσουν.Γιατί η ζωή δεν πηγαίνει πίσωούτε μένει στο χτες.
Eίστε τα τόξα απ’ τα οποία τινάζονταισαν ζωντανές σαϊτες τα παιδιά σας.Ο τοξότης βλέπει στόχο στη γραμμή του Απείρουκαι σας λυγίζει με τη δύναμή Του ώστε οι σαϊτες Τουνα φύγουν γοργά και να φτάσουν μακριά.Δεχτείτε το λύγισμά σας στα χέρια Του με χαρά.γιατί αυτός, όπως αγαπά τη σαϊτα που εκτοξεύεταιαγαπά και τόξο που είναι σταθερό».Χαλίλ Γκιμπράν, Ο προφήτης, εκδ. Printa
Κυριακή 8 Μαΐου 2016
Για τα παιδιά....
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου