Ήταν ένα μικρό χαρτάκι

Μια φορά κι έναν καιρό ήταν ένα μικρό χαρτάκι που έψαχνε να βρει τι θα γίνει όταν μεγαλώσει…

Πρώτα, πήγε και ρώτησε τη μαμά του.

«Χαρτοπετσέτα», του είπε η μαμά του. «Θα στολίζεις το τραπέζι και τα παιδιά θα σκουπίζουν τα δαχτυλάκια τους, οι κυρίες θα στεγνώνουν τα χείλη τους και θα σε γεμίζουν με φιλάκια!»

«Χαχαχαχα! Χαρτόκουτο, παιδί μου! Χαρτόκουτο είναι το μέλλον», του είπε ο μπαμπάς. «Γερό και δυνατό, θα σε γεμίζουν πράγματα, κονσέρβες και βιβλία και παντού θα ακούς: Φέρτε ένα χαρτόκουτο!»

Πήγε στη δασκάλα του των γαλλικών, την κυρία Ντοσιέ.

«Χαρτοφακελός», του είπε αμέσως. «Θα έχεις δύο λαστιχάκια και θα ανοιγοκλείνεις. Θα σε γεμίζουν με χιλιάδες χαρτιά, λογαριασμούς, σημειώσεις, αποδείξεις. Δεν ξέρεις τι χρήσιμος θα είσαι στην κοινωνία. Και με ετικέτα!»

Ας πάω και στη γιαγιά μου που ξέρει τόσες ιστορίες… σκέφτηκε!

«Εεεεεε…. παιδάκι μου, έχεις ακόμα πολύ χαρτί να φας να μεγαλώσεις! Αλλά αν γίνεις χαρτοφάκελος αλληλογραφίας θα με θυμηθείς! Θα γνωρίσεις τον κόσμο, οι άνθρωποι θα ου εμπιστεύονται τα μυστικά τους και θα σε στολίζουν και με γραμματόσημα! Τι ωραία χρόνια που πέρασα….»

Μήπως ο παππούς ξέρει καλύτερα; - Παππού!

«Στυπόχαρτο! Να ‘χα τα νιάτα σου νεαρέ μου και πάλι το ίδιο θα διάλεγα! Στυπόχαρτο! Όλη μέρα διαβάζεις πάνω στην κουνιστή πολυθρόνα σου… Εγώ στα νιάτα μου…»

«Χαρτοκόπτηηηη! Μην τρομάζεις το παιδί! Κι έλα αμέσως να μου κόψεις τις σελίδες», φώναξε το βιβλίο στο χαρτοκόπτη… «Τι είπες νεαρέ; Βιβλίο να γίνεις, να μάθεις γράμματα και μη φοβάσαι τίποτε»

Το μικρό χαρτάκι γλίστρησε κάτω από την πρώτη πόρτα που βρήκε μπροστά του.

«Ποιος τολμά να χαλάει την ησυχία μου; Κανείς δεν κάνει χωρίς εμένα μικρέ! Όλοι σε μένα τρέχουν όταν τους τελειώνουν τα’ άλλα χαρτιά. Ακόμα και μύτες σκουπίζω και τηλέφωνα γράφω..»

«Μην τον ακούς», ακούστηκε μια φωνή από την κουζίνα. «Χαρτί κουζίνας να γίνεις παιδάκι μου, να τρως και κανά πιάτο φαί»

 

«Φίλε, με πας μία βόλτα;» είπε σε ένα φύλλο χαρτί το χαρτάκι.

Το φύλλο διπλώθηκε, ξαναδιπλώθηκε κι ύστερα τεντώθηκε και ξεκίνησαν.

«Έχουμε χαρτοπόλεμο; Θα με βουλιάξουν;» είπε το καραβάκι και γύρισε πίσω. Όταν ο χαρτοπόλεμος τελείωσε βρέθηκε στο πάρκο.

«Χαρτομάντιλο με λένε. Εσένα;»

«Χαρτάκι. Τι ωραία δουλειά!»

«Έλα να γίνουμε φίλοι να δουλεύουμε μαζί!»

«Δεν το έχω αποφασίσει ακόμα… Θα ξαναπεράσω»

Το μικρό χαρτάκι κατέβασε το κεφάλι του αι συνέχισε το δρόμο του…

«Καλημέρα κυρία χαρτοσακούλα!»

«Χαρτοσακούλας, μικρέ! Χαρτοσακούλας! Είμαι ο καλύτερος, με τα φρούτα μου, με τα λαχανικά μου κι όλο με παίρνουν αγκαλιά!»

«Λίίίίζω….. λίίίζω… γυαλοχαρτίίίίζω και τις ακίδες εξαφανίίίζω!» τραγουδούσε το γυαλόχαρτο. «Έλα μικρέ να σου μάθω την τέχνη. Στάσου, πού πας;»

«Είσαι πολύ μικρός για να τυλίγεις δώρα.» του φώναξε  ένα πακέτο με γραβάτα. Όταν γίνεις μεγάλο χαρτί θα έχεις στολίδια και χρώματα. Για την ώρα κρύψου μη σε ρίξουν στο τζάκι»

«Καλέ, πώς του μιλάς έτσι του παιδιού;» τον μάλωσε ένα πακετάκι με παντοφλάκια. «Έλα παιδί μου, κάτσε κοντά μου, αλλά πρόσεξε μη μου τσαλακώσεις την κορδέλα.»

Το μικρό χαρτάκι βγήκε στη νύχτα. Αυτό ούτε ένα ρεβύθι δεν μπορούσε να τυλίξει κι ήταν πολύ στενοχωρημένο. «Να γινόμουνα τουλάχιστον αστεράκι από ασημόχαρτο σαν τον ξάδερφό μου τον Αργύρη που δουλεύει ασημόχαρτο σε ένα πακέτο από τσιγάρα…» Όλη τη νύχτα σκεφτόταν όσα πέρασε και ότι είδε, όταν ξαφνικά:

«Το βρήκα!», φώναξε….

«Κάνε τότε μια ευχή», του είπε ένα πεφταστέρι… Και ευχήθηκε… Έτσι λοιπόν, την άλλη μέρα το πρωί, όλοι καμάρωναν το μικρό χαρτάκι που είχε μεταμορφωθεί σε έναν πολύ όμορφο χαρταετό.

Η μαμά του σκούπιζε τα μάτια της γιαγιάς που δάκρυζαν από υπερηφάνεια και συγκίνηση.  Ο παππούς τον καμάρωνε από το παράθυρο και ο μπαμπάς από το φορτηγό. Το καραβάκι από χαρτί ταξίδευε στην λίμνη. Το γυαλόχαρτο ακόμα δούλευε και ούτε που βγήκε να κοιτάξει. Ο κυρ χαρτοσακούλας ήταν μέσα σε ένα ψυγείο και δεν άκουσε τίποτα. Το βιβλίο και η δεσποινίς Ντοσιέ είχαν αποκοιμηθεί στο γραφείο και τα χαρτιά περιτυλίγματος κοντά στο τζάκι. Και το χαρτομάντιλο μονολογούσε κι έλεγε…

«Ναι, αλλά όταν κουραστεί το αγοράκι, ποιος θα του σκουπίσει τον ιδρώτα;»

 

Το παραμύθι "Ήταν ένα μικρό χαρτάκι" των Α. Παρούση και Α. Κυριτσόπουλου, το αφηγηθήκαμε στο Ανοιχτό Παράθυρο το Σάββατο 31/5, παρέα με τους μικρούς μας φίλους...