Όταν πεινάει η ψυχή...

Τα 8 χαρακτηριστικά της συναισθηματικής πείνας Η συναισθηματική πείνα μοιάζει συχνά με την κανονική πείνα… Ας δούμε πώς μπορούμε να τις διακρίνουμε, ώστε να αποφεύγουμε επισόδια υπερφαγίας που οφείλονται σε συναισθηματικούς λόγους παρά στη φυσική μας ανάγκη για τροφή…
Συναισθηματική Πείνα	Φυσική Πείνα
Είναι ξαφνική. Από τη μία στιγμή στην άλλη νιώθουμε μια ξαφνική λαχτάρα για φαγητό	Είναι σταδιακή. Το στομάχι γουργουρίζει, μετά από κάποια ώρα… νιαουρίζει και δίνει σταθερά και εντεινόμενα σήματα ότι ήρθε η ώρα να βάλουμε κάτι στο στόμα μας
Είναι συγκεκριμένη! Θέλουμε επειγόντως να φάμε μια σοκολάτα ή ένα χάμπουργκερ, όχι οτιδήποτε	Είναι πιο …ευέλικτη. Σίγουρα υπάρχουν προτιμήσεις, αλλά έχουμε εναλλακτικές γιατί ο βασικός στόχος είναι να χορτάσουμε το σώμα μας
Είναι εστιασμένη στο στόμα και το μυαλό. Θέλουμε κάτι συγκεκριμένο και το λιγουρευόμαστε με το μυαλό μας	Είναι εστιασμένη στο στομάχι και έχουμε στομαχικές «ενοχλήσεις» και σημάδια ότι πεινάμε
Είναι επείγουσα, ώστε να κατευναστεί μια απαιτητική συναισθηματική ανάγκη που αφυπνίστηκε	Είναι πιο υπομονετική. Θέλουμε να φάμε αλλά μπορούμε και να περιμένουμε λίγο
Συνήθως προκύπτει με αφορμή μια κατάσταση που μας αναστατώνει συναισθηματικά, έναν καυγά, μια ένταση, ένα άγχος, μία στενοχώρια	Προκύπτει μέσα από τον κύκλο ζωής του οργανισμού: όταν έχουμε να φάμε κάποιες ώρες, το σώμα ζητά εκ νέου ενέργεια και ανατροφοδότηση
Η λήψη της τροφής συντελείται με έναν «αυτόματο» τρόπο, συχνά χωρίς απόλυτη συναίσθηση, ώσπου ανακαλύπτουμε ότι εξαφανίσαμε μια σακούλα πατατάκια!	Η λήψη της τροφής συντελείται πιο συνειδητοποιημένα. Νιώθουμε την επίδρασή της στο στομάχι μας και επιλέγουμε σε ποιο σημείο θα σταματήσουμε
Στην προσπάθειά μας να απαλύνουμε τα δυσάρεστα συναισθήματα που μας τάραξαν, μπορεί να οδηγηθούμε σε υπερφαγία, ακόμη και σε στομαχικό πόνο λόγω μεγάλης – μη αναγκαίας – ποσότητας τροφής	Στην προσπάθειά μας να φροντίσουμε και να τροφοδοτήσουμε το σώμα μας, σταματάμε να τρώμε όταν νιώσουμε σωματικά ότι αυτό επιτεύχθηκε
Ακολουθείται συχνά από αίσθημα ενοχής, ντροπής και αυτοκριτική! Ίσως και από κάποια δέσμευση ότι σύντομα (από Δευτέρα) θα αρχίσουμε δίαιτα…	Αναγνωρίζουμε την αναγκαιότητα και την ομορφιά της διαδικασίας λήψης τροφής, νιώθουμε καλά που φροντίζουμε τον εαυτό μας