Αιχμές και ψίθυροι

26 βήματα μετρημένα

Όσα τα χρόνια σου

ακριβώς

Πεζοδρόμιο – νησίδα, 13 βήματα ενός μέσου ανθρώπου

Άλλα τόσα, νησίδα – πεζοδρόμιο

Σε μια διάβαση

ενός δρόμου

κάποιου βασιλιά και μιχαλακοπούλου γωνία

Περίμενες στο φανάρι

μ’ ένα φουλάρι ν’ ανεμίζει

-θα μπορούσε μια ρόδα ενός δίτροχου να σε αποτελειώσει κινηματογραφικά, σαν άλλη Ισιδώρα Ντάνκαν

Το πράσινο ανθρωπάκι σου έγνεψε θετικά

Έλα

Και τελικά εκείνες οι στιγμές που προηγούνται του θανάτου

Τον ξεπερνούν καμιά φορά σε σπουδαιότητα

Πρόλογος, κυρίως θέμα και επίλογος

παράδοξα συμπυκνωμένα σε μια διάβαση πεζών

Προχώρησες αποφασιστικά

με αυτοπεποίθηση και άγνοια

-θανατηφόρος συνδυασμός…

Τα μαλλιά σου ανέμιζαν σαν άνοιξη

Κι ανταγωνίζονταν το ατίθασο φουλάρι

Τονίζοντας τα ακαταμάχητα λακκάκια

Θύμιζες κοριτσάκι που περιτριγυρίζεται

όχι από αυτοκίνητα και θορυβώδη μηχανάκια

παρά από μαργαρίτες και χαμόμηλα

Η άσφαλτος βάφτηκε καταπράσινη

και μέχρι να φτάσεις στη νησίδα, έφηβη πια,

η ατμόσφαιρα μύριζε τηγανίτες και ζυμωτό ψωμί.

Ανάσα.

Άλλη μισή διαδρομή και έφτασες.

Έσκυψες λίγο το κεφάλι κι επιτάχυνες

Ένα αστραπιαίο flash back

Η διάβαση δεν είναι τίποτα άλλο

παρά μια αλληλουχία επιλογών και αποφάσεων που σε έφεραν σήμερα εδώ,

δεν παρέχει τίποτα περισσότερο από την ασφάλεια της πεζότητας

Εδώ, να διασχίζεις αυτό το δρόμο με τ’ όνομα  ενός βασιλιά

Να λαχταράς ένα ποτό και μία σοκολάτα

Να βηματίζεις ρυθμικά πηγαίνοντας από το 13 στο 25 σε χρόνο μηδέν

σαν να πρόκειται απλά για βήματα άλλης μιας μέρας

κι όχι για χρόνια μιας ζωής

Κι όχι για τα τελευταία βήματα της τελευταίας μέρας

Της δικής σου ζωής

Μα δεν το ξέρεις

Αν το ‘ξερες μπορεί να διάλεγες έναν άλλο δρόμο

με ένα όνομα πιο ποιητικό

Μιαν άλλη διάβαση με κόκκινες και πράσινες βούλες

Κι όχι με ασπρόμαυρες λωρίδες

26 βήματα μετρημένα.

Πέρασες πια απέναντι.

Ζαλίστηκες την ώρα που σχημάτιζες το 27^ο βήμα

Ομόρφυνες για λίγο κάποια άθλια τετράγωνα πλακάκια

Του πεζοδρομίου

Τα μαλλιά ασάλευτα

Ξανθά, ευωδιαστά, ένα μπουκέτο μπούκλες

Ν’ ανακατεύονται με τις οσμές της αιχμηρής γωνίας...

Εκεί που πριν λίγη ώρα ένα σκυλάκι σημάδεψε το χώρο του

Μια πεταλούδα αναδύθηκε απ’ τα χείλη σου

Και μου ψιθύρισε ότι έφυγες

Να μη σε περιμένω